มุมมืดของชีวิต ep1

เด็กสาว อยู่ในห้องมืดๆพร้อมกับนั่งมองแขนตัวเองที่กำลังถูกกรีดอย่างเจ็บปวด เธอร้องไห้ออกมาทุกครั้งอย่างกับว่าขืนใจตัวเองและ เธอก็กรีดแรงอีกครั้ง ครั้งนี้เข้าลึกจนถึงเส้นเลือดใหญ่ผ่านเนื้อไปเกือบถึงกระดูก เลือดกระเด็นติดทั่วกำแพง เธอกัดฟันและหยิบ ผ้าผันแผลลัดแขนตัวเองแน่นๆ เพื่อให้เลือดหยุดไหล และเข้านอนทั้งที่มือยังเละไปด้วยเลือด และเลือดยังไม่หยุดไหลดี 

เช้าต่อมาเธอตื่นมาพร้อมกับแผลที่เริ่มแห้งแล้วเธอไม่รู้ว่าตัวเองเสียเลือดไปเท่าไหร่ เพราะเธอรู้สึกหมดแรงเหมือนจะเป็นลมแต่เธอก็ฝืนไปเรียนทั้งอย่างนั้น ในระหว่างที่จะเดินออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน แม่ของเธอก็ได้ทัก 

    " พ่อหายไปอีกแล้วงั้นเหรอฮิโยริ ? " 

แม่ถามทั้งที่หั่นผักและทำอาหารไปด้วย หน้าซีดเซียว และดูเหม่อๆ ฮิโยริไม่ได้ตอบอะไรและกำลังก้าวขาออกไป 

  " อย่างน้อยช่วยดูให้หน่อยว่าพ่อไสหัวไปอยู่ที่ไหน "

ฮิโยริไม่ตอบอะไรและเดินออกมา ระหว่างที่เดินไปโรงเรียนฮิโยริก็เห็นพ่อของตัวเอง ยืนจูบกับผู้หญิงคนอื่น เป็นเหมือนเคย เธอไม่ได้สนใจพ่อและเดินไปที่โรงเรียนต่อ 

พอมาถึงที่โรงเรียน ฮิโยริก็รีบขึ้นชั้นนเรียน และ เอาของไปเก็บที่ตู้ล็อคเกอร์ หลังจากนั้นก็กำลังเตรียมเดินลงไป หาอะไรกินที่ สหกรณ์ของโรงเรียน ระหว่างที่ฮิโยริกำลังเลือกซื้อสินค้าอยู่นั้นก็เหมือนมีใครสักคนเอาน้ำแข็งมา ใส่ที่หลังคอของเธอ  แล้วก็ขำคิกคัก ฮิโยริตกใจและรีบหันหลังไปดู และก็เจอกับผู้หญิงสองคนที่ดูจะตีหน้าซื่อ เดินต่อไปเรื่อยๆ เธอไม่ได้ใส่ใจและหยิบน้ำแข็งที่หลังคอออก 

เธอ ถือ อาหารมากมายในถุง และกำลังขึ้นชั้นเรียน เธอเดินไปเรื่อยๆ แต่อยู่ๆเธอก็เหมือนสะดุดอะไรสักอย่าง หน้าของเธอกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง  พร้อมอาหารที่กระจัดกระจาย เลอะไปทั่ว  เธอได้แต่บ่นและร้องโอดโอย และพยายามตั้งสติ และมองไปรอบๆ ก็เจอกับกลุ่มผู้หญิงที่ยืนมุมล้อมเธอเอาไว้ และเยาะเย้ยเธออย่างสนุกสนาน  เลือดกำเดาเริ่มไหลอาบแก้ม 

   " อ่า พวกเธอทำอะไรเนี้ย " 

   " จะทำอะไรละ ก็สั่งสอนขยะไงให้รู้ที่ต่ำที่สูง ตอนนี้รู้รึยังว่าตัวเองมันต่ำ คลานเหมือนตัวเงินตัวทองซะ และอย่าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง" 

   " เมื่อไหร่จะตายๆไปซักที คนอื่นเค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว ว่าเธอนะ มันลูกเมียน้อย น่ารังเกียจ!! " 

   " เมื่อไหร่ครอบครัวเธอ แม่งจะตายๆกันไปสักที เดือดร้อนสังคมมีแต่คนเลวทราม " 

   " แกเองก็คงไม่แตกต่างกัน เดี๋ยวโตไป ก็คงทำเรื่องแบบนั้นไม่แตกต่างจากพ่อกับแม่ของแกหรอก " 

    " เดี๋ยวก็ใจแตกไปหาผู้ชายทั้งที่ยังเรียนไม่จบแล้วก็ ท้อง ไม่นานก็ทำแท้ง~ " 

    " ฮ่า ฮ่า แม่มันก็ผิดเพศ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอนี้มันเกิดมาจากหลอดแก้วด้วยรึเปล่าฮ่าฮ่า " 

   " ผิดเพศไม่พอ ยังไปเลือก ผู้ชาย เลวๆอีก โง่สุดๆไปเลยละ ฮ่า ฮ่า "

  ฮิโยริที่ทนฟังคนพวกนี้ด่าเธออยู่นานนั้นก็ได้ลุกขึ้นและพยายามเดินหนี 

  " จะไปไหนไอ้สวะ !! " 

ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าแก๊งก็ได้ ฉกไปที่ ฮิโยริอย่างจัง และคนที่เหลือก็เข้ามารุมทำร้าย ทั้งใช้ไม้ ฟาดจนเป็นรอยแดง ทั้งฉก จนร่างกายบวมแดง นานอยู่สักพักจนพวกเธอสบายใจ 

   "  คราวหลังกลับไปบอกพ่อของเธอด้วยละว่า ให้รีบเลิกกับแม่ของฉันได้แล้ว แล้วไปตายซะ " 

หลังพูดเสร็จแล้วเดินไปพวกสาวๆก็หัวเราะลั่น

ฮิโยริ นอน ระบมอยู่อย่างนั้น ทุกคนที่เดินผ่านไปผ่านมานั้นก็ได้แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น แม้แต่อาจารย์เองก็ด้วยเช่นกัน หลังจากฮิโยริเริ่มฝื้นตัวได้ ก็ได้พยายามลุกขึ้นและหยิบอาหารติดไม้ติดมือไปเท่าที่ทำได้  เธอเดินโซซัดโซเซออกจากอาคารเรียนไป และเดินไปยังอาคารเรียนล้างข้างๆที่ ถูกห้ามเข้าไว้ แต่ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเธออยู่แล้ว เธอเลยเดินเข้าได้สบายๆ

เธอเดินขึ้นไปจนถึงชั้นที่8 เธอเดินไปเรื่อย พร้อมกับเลือดกำเดาที่ยังไหลไม่หยุด เธอใช้มือเช็คเลือดออกอยู่หลายครั้งพยายามบีบจมูกเอาไว้แบบรำคาญเลือดที่ไหลอยู่ เธอเดินตรงไปที่ห้องน้ำ ห้องน้ำชั้น8นั้นเป็นที่ประจำของเธอเลย ซึ่งเป็นชั้นที่สูงที่สุดของตึกนี้ ทั้งเงียบ และ ล้าง บรรยากาศวังเวง และชวนวิตกจริต เธอเอาของวางไว้ที่อ่างล้างมือหน้า ใกล้ๆกับประตูทางเข้าออกของห้องน้ำ หลังจากนั้นเธอก็ได้เดินไปเข้าห้องน้ำ ห้องที่5 เธอได้ล็อตัวเองไว้ในห้องน้ำ และหลังจากนั้นก็ได้เริ่มตะโกนออกมาอย่างดังแบบสุดเสียง พร้อมกับ ใช้เท้าเตะไปที่ถังเก็บน้ำเล็กๆ จนเสียงดังไปทั่ว ทำรายอุปกรณ์ในห้องน้ำที่เธออยู่ตอนนั้นจนพังหมด จนเธอรู้สึกดี เธอได้เอนตัวและนั่งลงอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำทั้งอย่างงั้น และก้มหน้าลง สักพัก ก็ได้ยินเสียงเจียวจ้าว ดังมาเลื่อยๆ จนถึงหน้าประตูห้องน้ำ 

  " สุดยอดเลยอะ เราขึ้นมาถึงที่นี่ได้ไง เนี่ย " 

   " เห๋ไม่เห็นน่ากลัวเหมือนที่คนเค้าบอกกันเลย "

   " อย่างงี้ ต้องเขียนไว้สักหน่อยละว่าพวกเราได้ขึ้นมาแล้ว " 

   " เอะ เดี๋ยวนั้นอะไรนะ " 

หนึ่งในกลุ่มได้ชี้ไปที่อาหารที่ ฮิโยริ เป็นคนหอบขึ้นมา วางอยู่ข้างๆอ่างล้างมือ 

" ไม่รู้อะ นานยัง แต่อี๋สกปรกชะมัด น่าจะของพวกที่ขึ้นมาถ้าทายแบบเราและลืมเก็บละมั้ง " 

  " แล้วก็นะ เหม็นกลิ่นคาวเลือดชะมัด ประจำเดือนใครแตกประเนี้ย  ฮ่า ฮ่า" 

ในขณะที่2สาวกำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงอีกคนในกลุ่มได้เดินสำรวจรอบๆห้องน้ำ เธอไล่เปิดประตูทุกห้อง แต่ก็ได้เหลือบไปเห็นห้องที่5 ห้องสุดท้ายนั้น  มีรูปร่างลักษณะเหมือนคนที่นั่งอยู่บนพื้นและเอาหลังพิงกับประตูเอาไว้ เธอมีอาการตกใจและใจหวั่นเล็กน้อยแล้ว ตะโกนบอกให้เพื่อนๆมาดู สาวๆได้เดินมาดู ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวกน้าแก๊งก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อคงตาฝาดและคงเป็นกองผ้าเน่าๆ เพราะใครมันจะขึ้นมาถึงที่นี้กัน หลังพูดเสร็จก็เดินเข้าไปดูใกล้ ๆก็เห็นว่าเป็นคนจริงๆ พวกเธอเริ่มตกใจ และใช้เท้าเคลี่ย แต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย 

" ศ..ศพ ปะเนี้ย " 

จู่ๆไฟในห้องน้ำก็เริ่มกระพริบ ดับๆติดๆ ทำเอาหญิงสาวกลุ่มนั้นหลอนกันไปแทบๆ พวกเธอตกใจและรีบวิ่งหนีกันออกไป 

  " ผีที่ไหนกันละ นี้อาคารล้างนะไฟใช้ได้ก็ดีแค่ไหนละ "

หลังจาก ฮิโยริพูดเสร็จ ก็เงยหน้าขึ้นมาเตรียมจะลึกขึ้น แต่เธอก็ต้องตกใจสุดขีด และถึงกับนิ่งไปพักหนึ่ง เพราะตรงหน้าของเธอนั้น มีผู้ชายขนาดตัวไม่สูงมาก ใส่ชุดม.ต้น นั่งอยู่บนชักโค้กและจ้องมาที่เธออยู่ ฮิโยริตกใจและนิ่งสักพักก็เริ่มได้สติ รีบเปิดประตูให้น้ำและวิ่งออกมา แต่ออกมาได้ไม่มีก้าว ก็รู้สึกตัวและเดินกลับไปที่ห้องน้ำเหมือนเดิม เธอค่อยๆเกินเข้าและ เดินไปที่ห้องน้ำห้องสุดท้ายที่เธออยู่ เธอก็ไม่เห็นแม้แต่ล่องลอยของการมีอยู่ของบุคคลที่สองเลย นอกจากเธอ หลังจากนั้น ฮิโยริ ก็เดินไปที่อ่างล้างหน้า พอได้เห็นสภาพของตัวเองก็ทำเอาหงุดหงิดและคลั่งอีก ครั้ง เลือดจากเลือดกำเดาไหลเลอะเต็มหน้า สภาพ ทรุดโทรม ดูไม่ได้ และเธอก็เหลือบไปเห็น ตัวหนังสือที่อยู่บนกระจก ซึ่งหน้าจะมาจากผู้หญิงกลุ่มนั้นที่เขียนไว้ ว่า " ทีนี้ไม่มีผี "  ทำเอาเธอหงุดหงิดหนักกว่าเดิทและปั้นทือเป็นกำปั้รและ ฉกไปที่กระจกอย่างแรง จนกระจกแตกเป็นลอยเล้า พร้อมกับเลือกที่ไหลอาบมือของเธอ ฮิโยริหายใจแรงมากและหอบอย่างหนัก และกำลังจะฉกอีกครั้ง แต่ก็เหลือบไปเห็นเงาของเด็ผู้ชายคนนี้นอีกครั้ง 

    " ทำไมยังเดินกลับมาอีกละ? " 

ต้นเสียงดังมาจากด้านหลังของ ฮิโยริ เธอได้ยินแบบนั้นก็ทำเอาเซียวหลัง เป็นเสียง นุ่มๆแต่ฟังแล้วดูเยือกเย็นสุดๆ แต่ฮิโยริก็ใจแข็งและหันหลังกลับไป เธอซบตากับ เด็กชายคนนั้น เด็กชายยืนจ้องหน้ามาที่ฮิโยริ  ลำตัวไม่สูงมากน่าจเป็นเด็กม.ต้นอายุราวๆ14-15ปี 

    " เป็นอะไรมาอีกละ ครั้งนี้ก็เข้ามาทำลายข้าวของเสียงดังอีกละ " 

ฮิโยริได้แต่ยืนอึ้งตาไม่ขยับ ในเมื่อเด็กชายไม่เห็นฮิโยริพูดอะไรก็พูดต่ออีกว่า 

   " ตั้งแต่เธอเริ่มมาที่นี้ ที่นี้ก็ไม่เงียบอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยเสียงดังกระหน่ำไปทั่ว มันน่ารำคาญนะ รู้มั้ย " 

"  เอ่อ.. ขอโทษฉันไม่รู้ว่ามีคนอยู่ด้วย " 

" คนหรอ? " 

" เอะ อ๋อจริงด้วยนายเป็นผีสินะ " 

  " ถ้ารู้อย่างงั้นแล้วไม่กลัวฉันหรอ ? " 

  " ไม่อะ พอคิดว่าสักวันนึงฉันก็จะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ก็หายกลัวทันที " 

" เป็นแบบนั้น? " 

  " หมายถึงตายนะ " 

" อ๋อ เรื่องนั้นนะมันห้ามกันไม่ได้หรอก แต่ว่าอย่าเป็นแบบฉันเลยจะดีกว่า " 

  " จริงสิทำไมที่นี้ถึงได้ล้างแบบนี้ เป็นเพราะข่าวลืออย่างที่ว่า มาจริงๆสินะ " 

" ข่าวลือ?  ข่าวลืออะไรหรอ ? "

  " ข่าวลือที่ว่า ที่นี้มีคนตายนะ แล้วตึกก็ถล่มด้วยบางส่วนทำให้หลายคนไม่กล้าเข้ามาในอาคารนี้ " 

เด็กชายคนั้นได้แต่เดินก้มหน้าและเดินไปที่อ่างล้างมือ และเริ่มเล่าบางอย่างให้ฟัง ว่าเมื่อ 4ปีที่แล้วอาคารนี้เคยเป็นอาคารที่มีคนพุกพ่านไปมา คึกครื้นอยู่ตลอด แต่มีวันนึง ที่ทุกอย่างได้เปลี่ยนเป็นวัน ที่ฉัน ได้กลับบ้านช้าเพราะต้องอยู่ทำเวรหลังเลิกเรียนคนเดียว ฉันทำความสะอาดอยู่คนเดียวจนกระทั่ง มีกลุ่มเด็กผู้ชาย 5คน พวกสวะนั้นแหละ พวกมันใช้ บุหรี่จี้ที่ขาและแขนของฉันและ ใช้ไม้เบสบอลทุบตามตัวของฉัน ฉันโดนแบบนี้ทุกวัน แต่วันนั้นมันแตกต่างออกไป เพราะจู่ๆพวกมันก็นึกสนุกขึ้นมา พวกนั้น ใช้เชือกรัดคอของฉัน และจับเชือกทีปลายห้อยไว้อีกฝั่งหนึ่ง ติดไว้กับเพดานและ ดึงขึ้นลงอยู่อย่างนั้น ดึงฉันขึ้นจนจะขาดอากาศหายใจ แต่ดึงลงก่อนที่ฉันจะขาดอากาศหายใจจริงๆ มันทรมารมาก ฉันดิ้นทุรนทุรายขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ และเล่นอย่างงั้นไปเรื่อยๆจนเจ้าพวก จนฉันเริ่มถึงลิมิตของตัวเอง ฉันเริ่มหายใจไม่ทัน เจ้าพวกนั้น ตกใจ ที่อยู่ๆฉันก็หยุดนิ่งไปเลยเผลอปล่อยเชือกลงมา จนเชือกเกือบลงมาสุดแต่ก็ดันไปติด กับที่เกาะ เลยทำให้ ตัวฉันกระแทกลงมากับพื้นแต่หัวยังห้อยอยู่แบบนั้น และจู่ๆภาพก็ตัดไปเลย 

  " พ..เพราะงี้นี้เอง คนที่เสียชีวิตในวันนั้นก็คือนายเองสินะ " 

หลังจากที่ฮิโยริฟังไปก็เริ่มหดหู่ แต่ฮิโยริเข้าใจทุกอย่างในทันที 

   " ไม่ใช่ ไม่มีใครรู้การมีตัวตนของฉันด้วยซ้ำ " 

    " หะ!!! หมายความว่าไง!! " 

ฮิโยริ ถามไปอย่างตกใจและหวาดระแวง จนเด็กชายคนนั้นเล่าต่อให้ฟังว่า หลังจากที่เจ้าพวก สวะนั้นรู้ว่าฉันเสียชีวิตแล้ว ด้วยการคอหักตายและขาดอากาศหายใจ เจ้าพวกนั้นก็สั่นกลัวและตกใจสุดขีด เลยคิดหาวิธี จนมีเด็กคนนึงในกลุ่มพูดขึ้นว่า จะอำำรางศพ ด้วยการหั่นฉันเป็นชิ้นๆแล้วจับฉันยัดลงตามชักโครกและอ่างล้างมือ

พอคิดแผนเสร็จก็เริ่มไปขนเครื่องมือมา ทั้งกรรไกร มีดชัตเตอร์ เลื่อย มีด แล้วก็หั่นฉันทีละส่วน เป็นชิ้นเล็กๆ สีหน้าของเจ้าพวกนั้นดูตลกมากเลยตอน เห็นเครื่องในของฉัน พวกมันวิ่งไปอ้วกตั้งหลายรอบ ก่อนที่จะหั่นได้แต่ละส่วน บางส่วนก็จับยัดลง อ่างล้างมือ มันรู้สึกแย่นะ ที่ต้องไหลไปโดนกับ อ้วกของพวกมัน  บางส่วนกดชักโค้กยังไงก็กดไม่ลง ทั้งหัว ใจ สมอง ตับ ถุงน้ำดี ลำไส้ ใหญ่ ลำไส้เล็กของฉัน ถูกจับยัดลงชักโครกหมด หัวใจของฉันที่ยังโดนหั่นไม่ละเอียด ก็ถูกยัดลง ไปในนั้น ห้องน้ำห้องสุดท้าย ฉักโครกห้องนั้นเลยตันไงละ 

  หลังจากที่ฮิโยริได้ยินอย่างนันก้เกิดอาการคลื่นไส้อย่างแรง และวิ่งไปอ้วกที่อ่างล้างมือ เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่ได้ยิน และนึกภาพออกตามได้ในทันที 

  " ขอโทษนะ ฉันไม่ได้จะเสียมารายาทนะแต่ว่า" 

  " ไม่เป็นไร "

  แล้วเด็กชายก็ได้เล่าต่อว่า หลังจากนั้น เด็กทั้ง5คนที่เหลือก็วิ่งขนอุปกรณ์กลับไปเก็บที่เดิม แต่มีเด็กคนนึงวิ่งเดินลงบันได้ด้วยความลนลานจึงพลาดท่า และกลิ้งตกพื้น จนทำอุปกรณ์ที่ถืออยู่ กระจัดจายและบางส่วนก็ทิ้มแทงที่เด็กคนนั้น เลื่อย ไหลไปฟันที่คอ ฟันลึกจนหัวแทบจะหลุดออกมา เลือดพุ่งกระตายจายเต็มบรรได ไปทั่วกลิ่นคราวเลือดกระหึ่มไปทั่ว ชั้น เด็กที่เหลือที่วิ่งมาและตกใจกับภาพที่เห็น แต่ด้วยความกลัวความผิดจึงวิ่งลงไปแบบไม่สนใจใยดี แต่เด็กคนสุดท้ายที่จะวิ่งลงมาเหมือนกันนั้น ก็เหยียบเลือดของเด็กชายคนไหน จนหัวฟาดที่พื้นหัวไปกระแทกกับเลื่อยไฟฟ้า จนเลื่อยทะลุสมองหัวแตกและเลทอดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก เด็กสามคนที่เหลือเห็นแบบนั้นก็ใจคอไม่ดีและรีบวิ่งลงสองคนที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องวิ่งตามหลัง ส่วนหัวหน้าวิ่งนำหน้าไปไกล  แต่จู่ๆ บรรไดที่พวกมัน สองคนที่อยู่ด้านหลัง ก็ถล่ม  จนเด็กทั้งสองโดน สิ่งก่อสร้างทับลงไปถึงชั้นล่าง เศษเหล็ก เศษพื้นปูน หล่อทับร่างของเด็กทั้งสองจนไม่เหลือชิ้นดี ส่วนเด็กคนสุดท้ายนั้นรอด และวิ่งออกจากที่เกิดเหตุทันที โดยไม่สนใจว่าเพื่อนทั้งสี่จะเป็นยังไง ได้แต่เอาตัวรอดเพียงคนเดียว และไม่นานนักคุณครูก็แจ้งตำรวจมาที่เกิดเหตุ และตำรวจได้ตรวจพบ ศพ เด็กผู้ชาย สี่คน สองคนแรก อยู่บนชั้น6 น่าจะเกิดจากอุบัติเหตุที่ไม่ระมัดระวัง ส่วนสองคนที่เหลือ แทบจะไม่เหลือซากแต่น่าจะเกิดจากอุบัติเหตุ แผ่นดินไหว หรือตึกทรุดโทรม  จนทำให้ตึกถล่มลงมา แต่ก็ต้องโชคร้ายมากๆถึงขั้นนั้นได้  หลังจากนั้นที่อาคารนั้นก็ได้ปิดปรับปรุงชั่วคราวจนเปิดได้อีกครั้งแตาถึงแม้เวลาจะผ่านไปแค่ไหนก็จะได้กลิ่นของคราวเลือดกระหึ่มไปทั่ว ต่อให้แม่บ้านจะเช็ดเลือดออก ทาสีใหม่ ก็ยังได้กลิ่นเลือดทั้งอาคารเรียน จนทำให้นักเรียนและอาจารย์ไม่มีสมาธิสอนหรือเรียน และไม่มีใครอยากไปที่อาคารนั้นอีก และขอให้อาจารย์ย้ายตึกสอนใหม่ ที่นี้จึงปิดล้างไป หลังจากที่ฮิโยริได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับขวัญเสีย 

  " ละ..แล้วการตายของนายละ..? " 

  ฮิโยริถามเสียงสั่น 

    " ไม่มีใครสังเกตุด้วยซ้ำว่าฉันหายไป แค่สี่คนนั้นตาย มันก็กรบเรื่องการมีอยู่ของฉันไปหมดแล้ว ไม่แม้แต่จะมีใครเข้าห้องน้ำมาได้ด้วยซ้ำ "

  

  " แล้วเด็กทั้งสี่คนนั้นตายเป็นเพราะฝีมือนายสินะ? " 

  "  เหะ ทำไมถึงรู้ได้ ก็ตอนแรกนายเล่าว่ามีอยู่ดีๆภาพก็ตัด แต่นายยังสามารถเล่าต่อได้จากนั้นทังที่นายตายแล้ว นายก็เลยล้างแค้นคนที่ฆ่านายไปสินะ " 

  " ก็แค่พักให้ล้มกับทำตึกให้ถล่มเอง " 

เด็กชายคนั้นพูดหน้าสื่อแล้วมองบน 

   " แต่ก็น่าแปลกนะตอนที่ทุกคนกำลังตาย ฉันเห็น ผู้หญิงใส่เสื้อสีขาวมายืนรอด้วย พอพวกมันตาย ผู้หญิงคนนั้นก็จับลากลงพื้นแล้วหายไปเลย " 

  " อะไรนั้น !!? " 

  " นั้นสิ ฉันก็ไม่เคยเห็น พวกมันโดนเหมือนกันหมดเลย แต่ทำไมของฉันถึงไม่.. " 

ฮิโยริ พอได้ยินอย่างนั้นก็ได้แต่นิ่งเงียบ เพราะวิญญาณไม่ไปสู่สุคติ ถึงได้ติดอยู่แต่ที่นี้แบบนี้ 

  

เขียนงงๆหน่อย บรรยายไม่ดีเท่าเมื่อก่อน เขียนไปยังงงไปเลย

 แต่งเล่นๆเฉยๆ

เนื้อความ ไม่ได้วาดภาพประกอบ ก็เอางี้ไปก่อน